นิทานการตลาด ตอนที่1
ย้อนเวลากลับไปเื่มื่อปี พ.ศ.2525 ขณะที่ผมสอบเข้าเรียนวิทยาลัยอาชีวศึกษาภูเก็ต ตอนนั้นในภาคธุรกิจมีให้เลือกเรียนได้ 3 สาขาวิชา คือ 1.สาขาวิชาบัญชี 2.สาขาวิชาการขาย 3.สาขาวิชาเลขานุการ และแน่นอนที่สุดคนกลุ่มใหญ่สุดก็จะเลือกเรียนสาขาบัญชี กลุ่มรองลงมาก็คือสาขาการขาย และตามด้วยสาขาเลขานุการ
แต่พอได้เริ่มต้นเรียนจบจบชั้น ปวช.1 ก็มีการประเมินผลการเรียนการอีกรอบ เพื่อให้ทุกคนได้เลือกสาขากันอย่างจริงจัง ตอนนี้เกรดเฉลี่ยผมค่อนข้างต่ำ น่าจะอยู่ที่ราวๆ 2.20 เห็นจะได้ ซึ่งกฏของทางสถานศึกษา ชี้แนะว่าคนที่มีผลการเรียนค่อนข้างต่ำ ควรเลือกเรียนสาขาการขาย หรือสาขาเลขานุการ และไม่ควรเลือกเรียนสาขาบัญชี เพราะจะเรียนยากมาก อาจทำให้ไม่จบการศึกษาได้
และจุดนี้เองที่ผมได้ยินรุ่นพี่พูดเป็นวลีเด็ดว่า "คนโง่เรียนการตลาด คนฉลาดเรียนบัญชี" และเพราะประโยคเด็ดนี้เองที่ผลักดันให้ผมฝืนคำชี้แนะของครูประจำชั้น ด้วยการวิงวอนขอเรียนสาขาบัญชีให้ได้ เพราะเกรงว่าตัวเองจะถูกจัดอยู่ในกลุ่มคนโง่ ที่เรียนการตลาด และนั่นถือว่า..เป็นการคิดโดยผละการจริงๆ ถ้าหากฝ่ายแนะแนวในยุคนั้น มีความสามารถสูงอีกสักนิด เขาควรปลดล็อค หาคำอธิบายมาแก้โจทย์ที่ว่า "คนโง่เรียนการตลาด คนฉลาดเรียนบัญชี" ให้คลี่คลายไปให้ได้
ด้วยเหตุนี้เอง ทำให้ผมต้องเรียนสาขาบัญชีจนจบชั้น ปวช.3 โดยบางวิชาแทบจะตัวไม่รอด อาทิเช่น บัญชีบริษัท และบัญชีธนาคาร ซึ่งผมถือว่ายากมากสำหรับชีวิตของผมในยุคนั้น
เขียนโดย อาจารย์วรกร ชำนาญไพศาล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น