ชีวิตในรั้วอาชีวศึกษา

นิทานการตลาด ตอนที่ 2

     ตลอดเวลา 3 ปีเต็ม ในช่วงปี 2525-2528 ที่ผมเรียนอยู่ในวิทยาลัยอาชีวศึกษาภูเก็ต ในสาขาบัญชี ยอมรับว่าตัวเองเป็นคนที่ไม่ค่อยใส่ใจเรียนสักเท่าไหร่ แถมยังไม่ค่อยชอบทำการบ้านอีกต่างหาก จะสรุปว่าเป็นคนขี้เกียจเรียนหนังสือก็ว่าได้ จึงส่งผลให้ผลการเรียนอยู่ในลำดับท้ายๆ ของห้องเรียนเสมอมา

ยิ่งมาเลือกเรียนสาขาบัญชีเข้าด้วยแล้ว เรียกได้ว่าแทบเอาตัวไม่รอด เพราะวิชาทางบัญชีแต่ละวิชา มันช่างยากมากมายเสียเหลือเกิน ประกอบกับที่ตัวเองไม่ค่อยใส่ใจการเรียนเข้าด้วยแล้ว ก็ยิ่งเสียหายกันไปใหญ่โต เพราะกว่าจะสอบผ่านแต่ละวิชาการ ได้ว่าทั้งลอกการบ้าน ทั้งแอบดูคำตอบในข้อสอบเพื่อนบ้าง ทั้งคอยอาศัยคะแนนจากรายงานในกลุ่มเพื่อนๆ บ้าง อะไรจะแย่กันขนาดนั้นหนอคนเรา

ขณะเดียวกันนั้น ผมก็ได้ยินเพื่อนๆ ที่เลือกเรียนสาขาการขาย ต่างพากันสนุกสนานกับการเรียน เดี๋ยวก็มีการจัดงานออกร้าน เดี๋ยวก็มีกิจกรรมสัญจรมากมายไปหมด เห็นเพื่อนๆ แต่ละคนต้องคอยหอบโน้น หอบนี่มาทำกิจกรรมในห้องเรียนกัน เพื่อ Present งานตามหลักวิชาการขายที่เรียน ยิ่งคิด ยิ่งเห็น ก็ยิ่งลังเลใจว่า เราเลือกเรียนสาขาผิดไปหรือเปล่าหนอ น่าเศร้าเสียจริงที่มาเลือกเรียนสาขาบัญชี แทนที่จะได้เรียนอย่างสนุกสนานเหมือนกับเพื่อนๆ ที่เรียนสาขาการขาย

ตอนเทอมสุดท้ายในระดับ ปวช.3 เพื่อนๆ หลายคนที่เลือกเรียนสาขาการขาย มีผลการเรียนค่อนข้างสูง หลายคนร่าเริงเพลิดเพลินใจตลอดเวลา 3 ปีเต็มที่ได้เรียนในรั้ววิทยาลัยอาชีวศึกษาภูเก็ต ส่วนตัวผม เพิ่งจะพ้นเกรดเฉลี่ยน 2.00 มาเพียงนิดเดียว เรียกว่าจบแบบหวุดหวิด เนื่องจากถ้าเกรดเฉลี่ยต่ำกว่า 2.00 ก็จะไม่จบพร้อมกับเพื่อนๆ

กว่าจะจบชั้น ปวช.3 สาขาบัญชี จากวิทยาลัยอาชีวศึกษาภูเก็ต ออกมาได้เรียกว่าหืดขึ้นคอไปเลยทีเดียว เพราะผมต้องทนฝืนเรียนภาควิชาที่ตัวเองไม่ชอบ และไม่ถนัดเลย แต่ต้องแข็งใจเรียนเพราะกลัวใครๆ เขาดูถูกว่า "คนโง่เรียนการตลาด คนฉลาดเรียนบัญชี" นั่นเอง


เขียนโดย อาจารย์วรกร ชำนาญไพศาล