นิทานการตลาด ตอนที่ 3
คงเป็นเพราะความเหลวใหลของตัวเองในระดับเตรียมอุดมศึกษา หรือจะเรียกว่าในรั้ววิทยาลัยอาชีวศึกษาก็ว่าได้ ทำให้ตัวเองมีผลการเรียนที่ค่อนข้างแย่ พอจะเอาตัวรอดเรียนจบมาได้แบบน้ำขุ่นๆ และผมต้องเผชิญสู่ชีวิตนักศึกษาในกรุงเทพมหานครเต็มตัว และแน่นอนที่สุดว่า คนที่มีผลการเรียนยอดแย่อย่างผม จะไปสอบเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ นั่นคงเป็นไปไม่ได้เลยจริงๆ ก็คงเหลือแต่มหาวิทยาลัยเอกชนที่พอจะมีความหวังอยู่บ้าง แต่ยุคนั้นก็ไม่ใช่ว่าเป็นมหาวิทยาลัยเอกชนแล้วจะสอบเข้าได้ง่ายๆ เหมือนกันนะครับ เพราะในปี 2528 นั้น มหาวิทยาลัยเอกชนก็ไม่ได้มีให้เลือกมากมายก่ายกองเหมือนกับทุกวันนี้
ก้าวแรกสุดเมื่อเดินทางถึงกรุงเทพ ผมมุ่งตรงสู่มหาวิทยาลัยกรุงเทพก่อนเลย เพราะชื่อของมหาวิทยาลัยมันพอจะกลับไปบอกเพื่อนๆ ข้างหลังได้ว่า เรามาเรียนมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพแล้วนะ แต่อาจด้วยเพราะลิขิตฟ้า วันที่ผมนั่งรถเมล์ไปกล้วยน้ำไท ช่างเป็นจังหวะที่ฝนตกหนักพอดี ก็ฝ่ารถติด..แม้ว่าจะยังไม่ได้รถติดอะไรมากมายเหมือนทุกวันนี้ ก็คือเรียกได้ว่าสร้างความหงุดหงิดให้ผมได้ไม่น้อยทีเดียว และยิ่งพอไปถึงปากทางเข้ามหาวิทยาลัยกรุงเทพ ตรงกล้วยน้ำไท ปรากฏว่าต้องเจอกับน้ำขังและท่วมถึงหน้าแข้ง ต้องทนลุยน้ำที่ท่วมขังซึ่งดำสกปรกมากๆ เข้าไป เพื่อที่จะซื้อใบสมัครสอบเข้าเรียน
เพราะลิขิตฟ้าจริงๆ ทำให้ตัดสินใจไม่ซื้อใบสมัครในวันนั้น เพราะผมรู้สึกผิดหวังกับมหาวิทยาลัยกรุงเทพ เสียตั้งแต่วันแรก ที่ตัวเองต้องลุยน้ำเน่าเข้าไปซื้อใบสมัคร พร้อมๆ กันนั้นผมก็นึกไปไกลว่า ถ้าหากซื้อใบสมัครแล้ว ดันไปสอบติดเข้าอีก ก็ต้องทนมาเรียนในมหาวิทยาลัยที่ต้องเดินลุยน้ำเน่าที่ท่วมขังตอนฝนตกก็คงไม่ไหว ผมจึงเดินทางกลับที่พักแบบตัดใจเลยว่าต้องยกเลิกความตั้งใจที่จะเรียนมหาวิทยาลัยกรุงเทพเสียแล้ว
คราวนี้มาลำดับที่สอง กับมหาวิทยาลัยในฝัน ก็คือ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย ผมก็ถามรถเมล์แถวอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิว่านั่งรถสายอะไรผ่านมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย และได้ทราบว่ารถเมล์สาย 24 แต่เพราะผมไม่เคยไปก็เลยไม่รู้ว่ามหาวิทยาลัยหอการค้าไทยอยู่ฝั่งไหนของถนน ความโชคร้ายในวันนั้น ผมดันไปเลือกนั่งฝั่งซ้าย แถมคนขึ้นรถแน่นไปหมด จึงมองฝั่งขวาไม่เห็น ผมก็นั่งรถยาวไปเรื่อยๆ และผ่านมหาวิทยาลัยหอการค้าไทยตอนไหนก็ไม่รู้่ ผมนั่งยาวไปจนกระทั่งผู้โดยสารลงจากรถเกือบหมด แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นป้าย มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต เข้าเต็มตา ก็เลยลงป้าย กะว่าจะเข้าไปซื้อใบสมัครสอบมันซะเลย
เขียนโดย อาจารย์วรกร ชำนาญไพศาล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น